سکوت کنیم تا قدرت آن را در یابیم!
با استناد به سخنان پاسکال همۀ مشکلات بشر ناشی از این امر است که او نمیتواند برای دقایقی روی صندلی بنشیند و هیچ کاری نکند. پژوهشگران دو دانشگاه ویرجینیا و هاروارد پژوهش شوکه کنندهای را با همکاری یکدیگر انجام دادهاند که آنها را مدتها به فکر فرو برده است. آنها این گفتۀ پاسکال را به محک آزمایش گذاشتند و به عدهای داوطلب گفتند که باید 20 دقیقه در اتاقی بنشینند، حق ندارند بخوابند، گوشی یا وسیلۀ ارتباطی دیگری نباید همراهشان باشد و با کسی هم نباید حرف نزنند. یک دکمه هم روی صندلی است که به آنها شوک الکتریکی میدهد، اگر خودشان آن را فشار دهند. این دکمه را از قبل امتحان میکنند و از آنجا که شوک الکتریکی دردناک است، هیچ کدام از داوطلبها دوست ندارند از آن دکمه استفاده کنند اما وقتی در اتاق مینشینند و دقایقی میگذرد، این سکوت بهگونهای آزارشان میدهد که به طرز عجیبی شروع به شوک دادن به خودشان میکنند. 67% مردان و 25% زنان در این آزمایش به خودشان شوک دادند. یکی ار داوطلبین (آقا) بیش از 190 مرتبه در 20 دقیقه به خودش شوک داده است؛ یعنی هر 6 ثانیه یکبار.
بنابراین، ما نیاز به محرکی درونی داریم که و وقتی نیست با شوک دادن که حتی بسیار دردناک است تأمینش میکنیم.
همانطور که در سیارۀ زمین، که در حال نابود شدن است، یک سری مناطق حفاظتشده داریم، باید در ذهن و روانمان هم مناطق حفاظتشدهای را ایجاد کنیم. ژیل دلوز، فیلسوف بزرگ، خیلی خوب در این باره توضیح میدهد. او میگوید ما باید این حق را داشته باشیم که وقتی چیزی برای گفتن نداریم، چیزی نگوییم تا وقتی چیزی میگوییم قابل گفتن و عمیق باشد. او از »حق سکوت« حرف میزند و میگوید زمانی حکومتها، ساختارهای اقتدار، دهانها را میبستند برای اینکه آدمها چیزی نگویند و اقتدارشان را اینگونه اعمال میکردند. در حال حاضر، شکل اعمال اقتدار به صورت پارادوکسی تغییر کرده است؛ آدمها را وادار میکنند چیزی بگویند و ما عمق را از دست میدهیم. در جهان ما اعمال قدرت با «باید» صورت میگیرد. جهان ما جهان دستاورد سالار است: باید موفق باشی، باید زیبا باشی، باید دیده شوی که شکلی از دیکتاتوری است. این «بایدها» روان ما را مجروح میکند و میتراشد.
مجتبی شکوری
#رفتار_سازمانی
#شایستگی