کنجکاوی های من:انسان نئاندرتال
انسان نئاندرتال یک گونه یا زیرگونه منقرض شده از انسان‌های باستانی است که تا حدود ۴۰ هزار سال پیش در اوراسیا زندگی می‌کرد.
این انسان‌ها دارای بدن‌سازی قوی و متناسب با شرایط سرد و خشک آن زمان بودند.
آنها از ابزارهای سنگی پیشرفته استفاده می‌کردند و توانایی آتش‌زدن، شکار، پوشیدن لباس و درمان زخم را داشتند.
همچنین نشانه‌هایی از فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی مانند دفن مردگان، تزئین بدن با استفاده از گل در آنها دیده شده است.
علت انقراض نئاندرتال‌ها هنوز کاملا مشخص نیست،
اما چندین فرضیه مختلف برای توضیح آن وجود دارد.
برخی معتقدند که نئاندرتال‌ها به دلیل رقابت با انسان مدرن که حدود ۴۰ هزار سال پیش به اروپا رسید، منقرض شدند.
این رقابت ممکن است در منابع غذایی، سکونتگاه‌ها، بیماری‌ها و تولید مثل صورت گرفته باشد.
برخی دیگر فکر می‌کنند که نئاندرتال‌ها با انسان مدرن تلفیق شده و به صورت تدریجی در ژن آنها حل شده باشند.
شواهد ژنتیکی نشان می‌دهد که بین ۱ تا ۴ درصد ژنوم افراد غیر آفریقایی از نئاندرتال‌ها به ارث رسیده است.
بعضی هم معتقدند که عوامل زیست‌محیطی مانند تغییرات آب و هوایی، فعالیت آتشفشانی، رخداد سوپر نووا یا برخورد سیارک باعث انقراض نئاندرتال‌ها شده است.
البته هیچکدام از این فرضیات دارای قطعیت نبوده و هنوز علم آنها را نپذیرفته است.
مطالعات جدید نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها از لحاظ هوش، فکر، خلاقیت و حساسیت با انسان مدرن تفاوت چندانی نداشتند.
آنها به عنوان گروه‌های جامعه‌محور، همکار، همبستگی و علاقمند به فعالیت‌های هنری و روحانی شناخته شده‌اند.
بسیاری از خصوصیات فزیکی و رفتاری نئاندرتال‌ها هنوز در انسان مدرن باقی مانده و به ما کمک می‌کند تا بتوانیم زندگی و تاریخ این انسان‌های باستانی را بهتر درک کنیم.
25/شهریور/1402
ابوالقاسم کریمی
ورامین
#مقاله
#زیستن
$زندگی
#انسان
دلنوشته_محیط زیست
من یک برگ هستم که در شاخه درخت باد را در بغل میگیرم.
من زیبا و تازه هستم و از پروردگار به خاطر آفرینشم ممنونم.
من آب را از ریشه‌های درخت میگیرم و اکسیژن را به جو هدیه میدهم.
من سبز زندگی می‌کنم تا زندگی حفظ شود..
اما این روزها، من نگرانم من غمگینم.
من می‌بینم که برادران و خواهرانم از درخت می‌افتند و خشک می‌شوند.
من می‌بینم که درختان بریده می‌شوند و جای خالی آنها باقی می ماند.
من می‌بینم که هوا آلوده و زمین گرم می‌شود و باران کمترو کمتر می‌بارد.
من می‌بینم که حیوانات دوست داشتنی از جنگل فرار می‌کنند و به آغوش انقراض پناه می برند.
من می‌بینم که انسان‌ها بدون توجه به پیامدهای عملکردشان، به تخریب محیط زیست ادامه می‌دهند.
آیا این انسان‌ها نمی‌دانند که با تخریب محیط زیست، خود را هم تخریب می‌کنند؟
آیا آنها نمی‌فهمند که با از دست دادن تنوع زیستی، خود را از منابع حیاتی، خدمات اکوسیستم، زیبایی طبیعت و ارزش فرهنگی و اخلاقی محروم می‌کنند؟
من یک برگ هستم
وَ خیلی خوشحالم که انسان نیستم…
ابوالقاسم کریمی
17/تیر/1399
ورامین
#محیط_زیست
#زندگی
#زیستن
#انسان
#مردم
#جهان
