قسمت چهارم
منحصر به فرد بودن آلبومین به عنوان یک حامل در تحویل نانوداروها
#NDD1002
NDD: New Drug Delivery
2.1- آلبومین سرم انسانی
آلبومین سرم انسان از یک زنجیره منفرد از 585 اسید آمینه تشکیل شده است. ساختار ثانویه آن بسیار انعطاف پذیر است که با 67٪ مارپیچ α و 17 پل دی سولفید با 6 چرخش مشخص می شود که به عنوان اتصال دهنده برای سه حوزه همولوگ عمل می کند.آلبومین سرم انسانی پروتئینی است که توسط سلول‌های کبدی در کبد با سرعت 9 تا 12 گرم در روز تولید می‌شود و یکی از فراوان‌ترین‌ها (سطوح آلبومین پلاسما در محدوده 5/3 تا 5 گرم در دسی‌لیتر است.) و از پروتئین های مهم در پلاسمای خون است.
اگرچه آلبومین فراوان ترین پروتئین پلاسما است، اما اکثریت آلبومین در گردش خون نیست. 60 درصد آلبومین در فضای بینابینی ذخیره می شود. اگرچه نیمه عمر بیولوژیکی آن 19 روز است، اما در گردش خون تنها 16 تا 18 ساعت طول می کشد. حرکت ترانس مویرگ آلبومین برگشت پذیر است، زیرا می تواند از طریق غدد لنفاوی به داخل پلاسما برگردد تا غلظت پروتئین پلاسما را ثابت نگه دارد.
تولید آن توسط نیازهای بدن تعدیل می شود. به طور خاص، سنتز توسط انسولین، تیروکسین و کورتیزول یا شرایطی مانند هیپوآلبومینمی تحریک می شود، در حالی که توسط پتاسیم و قرار گرفتن سلول های کبدی در معرض فشار اسمزی بیش از حد مانع از آن می شود. علاوه بر این، تأمین کافی مواد مغذی برای تحریک تولید آلبومین ضروری است. در واقع، جذب ضعیف مواد مغذی توانایی کبد برای تولید پروتئین را کاهش می دهد.
تخریب آلبومین می تواند در هر بافتی اتفاق بیفتد، اما عمدتاً در کبد و کلیه اتفاق می افتد. تعادل بین تولید آلبومین، تخریب و حرکت بین فضاهای داخل عروقی و بینابینی غلظت مؤثر آلبومین پلاسما را تعیین می کند.
آلبومین مسئول حفظ فشار اسمزی خون، تغذیه بافت ها، انتقال هورمون ها، ویتامین ها، داروها و کاتیون های دو ظرفیتی مانند کلسیم و روی در سراسر بدن است. در شرایط التهابی به عنوان یک پاک کننده رادیکال های آزاد عمل می کند و در فرآیندهایی مانند انعقاد و بهبود زخم نقش دارد.علاوه بر این، دارای خواص آنتی اکسیدانی است و با افزایش فعالیت آنتی ترومبین III دارای فعالیتی شبیه هپارین است. در واقع، هیپوآلبومینمی می تواند باعث انعقاد شود.
ترکیباتی را که به آلبومین متصل می شوند می توان به دو دسته درون زا و برون زا طبقه بندی کرد. دسته اول شامل تمام موادی است که قبلاً در بدن یافت می شود، مانند بیلی روبین، اسیدهای چرب، کاتیون ها، رادیکال های آزاد، ویتامین ها و هورمون ها. دسته دوم شامل داروهایی است که از خارج به بدن وارد می شود مانند داروهای ضد انعقاد، داروهای ضد التهاب، آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد تشنج، داروهای قلبی عروقی و کلیوی، داروهای سیستم عصبی مرکزی و عوامل کاهش دهنده قند خون.
مولکول های آلبومین بسیاری از باقی مانده های اسید آمینه باردار را حمل می کنند و دارای بار خالص 17- میلی ولت در pH فیزیولوژیکی هستند. به همین دلیل، یون های سدیم و سایر کاتیون ها به شدت توسط آلبومین جذب می شوند. در نتیجه جذب سدیم به آلبومین، آب به داخل رگ های خونی کشیده می شود (1 گرم آلبومین می تواند 18 میلی لیتر آب را در رگ های خونی نگه دارد).
هنگامی که شرایط، تولید آن را توسط کبد تحت تأثیر قرار می دهد: سطح آلبومین ممکن است کاهش یابد، تجزیه پروتئین ممکن است افزایش یابد، از دست دادن پروتئین از طریق کلیه ها ممکن است افزایش یابد و حجم قسمت مایع خون (پلاسما) ممکن است بزرگ شود و خون را رقیق کند. نمونه هایی از شرایطی که می توانند غلظت آلبومین را تغییر دهند، بیماری شدید کبد و بیماری کلیوی هستند. از آنجایی که آلبومین توسط کبد تولید می شود، از دست دادن عملکرد کبد می تواند باعث کاهش سطح آلبومین شود.
یکی از نقش‌های اصلی کلیه‌ها حفظ پروتئین‌های پلاسما مانند آلبومین است و از دفع آنها در ادرار با مواد زائد جلوگیری می‌کند. اگر کلیه ها آسیب ببینند، مثلاً در دیابت، فشار خون بالا، یا سندرم نفروتیک، توانایی خود را برای حفظ غلظت پروتئین های پلاسما از دست می دهند و سطح آلبومین کاهش می یابد
ادامه دارد...
https://pubs.acs.org/doi/10.10....21/acs.molpharmaceut
