قسمت اول
#NDD1002
NDD:New Drug Delivery
منحصر به فرد بودن آلبومین به عنوان یک حامل در تحویل نانودارو
خلاصه
آلبومین به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، حامل جذابی در نانوپزشکی است. اولاً، این پروتئین فراوان‌ترین پروتئین در پلاسما است که زیست سازگاری بالا، زیست تخریب پذیری، غیر ایمنی زایی و ایمنی را برای کاربرد بالینی آن فراهم می‌کند.
دوم، ساختار و ترکیب شیمیایی آلبومین امکان تعامل با بسیاری از داروهای مختلف را فراهم می‌کند و به طور بالقوه از آنها در برابر حذف و متابولیسم در داخل بدن محافظت می‌کند بنابراین خواص فارماکوکینتیک آنها را بهبود می‌بخشد.
در نهایت، آلبومین می‌تواند با گیرنده‌هایی که در بسیاری از بافت‌ها و سلول‌های بیمار بیش از حد بیان می‌شوند، تعامل داشته باشد و ویژگی منحصربه‌فردی را برای هدف‌گیری فعال محل بیماری بدون افزودن لیگاندهای خاص به نانوحامل فراهم می‌کند. به همین دلیل، آلبومین، که با نیمه عمر طولانی سرم حدود 19 روز مشخص می شود، پتانسیل افزایش نیمه عمر و تحویل هدفمند داروها را دارد. بنابراین، این مقاله بر اهمیت آلبومین به عنوان یک حامل نانودارو برای داروهای آبگریز، با بهره‌گیری از پتانسیل هدف‌گیری غیرفعال و فعال این نانوحامل تمرکز دارد. و همچنین توجه ویژه ای به پیشرفت فناوری NAB، با تأکید بر مزایای Nab-Paclitaxel (Abraxane)، در مقایسه با فرمول های مبتنی بر حلال پاکلیتاکسل، به عنوان مثال، CrEL-paclitaxel (Taxol) در یک محیط بالینی می شود. در نهایت، نقش آلبومین در حمل ترکیبات ضد سرطانی با تمرکز ویژه بر فرمول‌های مبتنی بر آلبومین که در حال حاضر تحت آزمایش‌های بالینی هستند، به تصویر کشیده شده است.
این مقاله قدرت یک ماده درون زا مانند آلبومین را به عنوان یک سیستم تحویل دارو روشن می کند، اهمیت وسیله انتقال دارو را در عملکرد دارو در سیستم های بیولوژیکی نشان می دهد و روندهای احتمالی آینده در استفاده از این سیستم دارورسانی را برجسته می کند.
ادامه دارد...
https://pubs.acs.org/doi/10.10....21/acs.molpharmaceut