اورتینک یا افراط اندیشی یا افراط در اندیشه کردن که به عنوان نشخوار ذهنی هم شناخته می شود اما با آن متفاوت است، زمانی رخ می دهد که فرد به صورت مکرر روی یک موضوع متمرکز می شود یا نگران آن است.
افراط اندیشی عبارت است از مرور دوباره و دوباره یک فکر، تجزیه و تحلیل ساده ترین موقعیت ها یا رویدادها تا زمانی که تمام موقعیت ها و سناریوهایی ممکن در خصوص آن بررسی شود؛ و در نهایت از آنجایی که مغز نمی تواند بیش از حد این افکار را به اعمال یا نتایج مثبت تبدیل کند، بنابراین احساس استرس و اضطراب ایجاد می شود.
بیش از حد فکر کردن یا اورتینک باعث می شود که فرد تمام نتایج ممکن را برای یک موقعیت در نظر بگیرد، سناریو سازی کند و تا زمانی که آن موقعیت را به طور کامل تجزیه و تحلیل نکرده است، اصطلاحا دست از سر آن بر ندارد!
راه حل‌هایی برای درمان اورتینک:
- توجه خود را به زمان حال و لحظه معطوف کنید و به عبارتی ذهن آگاهی داشته باشید؛ بدانید دقیقا چه زمان هایی درگیر اورتینک کردن می شوید و سپس سعی کنید بر افکار خود آگاهی پیدا کنید و با انجام تمرینات ذهن آگاهی بر لحظه تمرکز کنید و برای پذیرفتن اتفاقات به همان صورتی که هستند، تلاش کنید.
- درگیر فعالیت هایی شوید که برای شما لذت بخش است و می تواند شما را از فکر کردن دور نگه دارد؛ ورزش کردن، شرکت در جمع دوستان، وقت گذراندن با خانواده جز این فعالیت ها می باشد.
- برای آنکه از بیش از حد فکر کردن جلوگیری کنید، افکار خود را با دیگران به اشتراک بگذارید و در مورد هرآنچه در مورد آن می اندیشید با دیگران صحبت کنید.
- باور داشته باشید که با تمرکز کردن بر چیزهای که توانایی تغییر دادن آن را دارید، می توانید تغییرات بزرگ ایجاد کنید و بیش از حد فکر کردن یکی از همان چیزها می باشد.
- از اخبار فاصله بگیرید؛ گاه مرور خبرها و مطالعه و مشاهده اخبار سراسر دنیا در شبکه های مجازی باعث اورتینک می شود؛ پس اگر دلیل اورتینک کردن شما این است، از مرور اخبار برای مدتی فاصله بگیرید.
- مراقبه، مدیتیشن یا یوگا کنید؛ زمانی را برای بهبود وضعیت روان خود در نظر بگیرید و ساعاتی را صرف مراقبت از خود کنید.
- نگرانی ها و افکار خود را بر روی یک تکه کاغذ بنویسید؛ نوشتن افکار باعث آرام تر شدن شما می شود.
- ورزش کنید و با ورزش کردن سر خود را گرم کنید.
- با افرادی معاشرت کنید که درگیر افراط اندیشی یا بیش از حد فکر کردن نیستند.
-اگه کسی غیر عادی غذا می خوره، نشونه‌ی اینه که عصبیه و یا استرس داره.
-اگه کسی نمی تونه گریه کنه، نشونه اینه که ضعف شخصیتی داره.
اگه کسی برای کوچیک ترین اتفاقات گریه می کنه، نشونه اینه که قلبش پاک و صافه.
-اگه کسی سر مسائل مربوط به شما عصبی می شه، نشونه‌ی اینه که شمارو دوست داره و شما براش اهمیت دارید.
-اگه کسی زیاد می خوابه نشونه ی اینه که غمگینه.
-اگه کسی زیاد می خنده، شاید دلیلش اینه که غمی اذیتش می کنه.
-کسی که زود رنجه یعنی به محبت نیاز داره.
-اگه کسی چیزی رو زیاد بروز نمیده، بی احساس نیست فقط زیادی اعتماد کرده و ضربه خورده.
گاهی باید به جای قضاوت سریع آدما اونارو درک کنیم!
اگر به تازگی از یک رابطه سمی بیرون آمده‌اید شاید به درستی ندانید که یک رابطه سالم به چه شکل است.
در اینجا به نشانه‌هایی می‌پردازیم که نشان دهنده یک رابطه سالم اند:
۱) به مرزهای شما احترام گذاشته می‌شود و درهم‌آمیختگی بیش از حد در رابطه وجود ندارد و فردیت شما حفظ می‌شود.
۲) از شما انتظار نمی‌رود همیشه خوشحال باشید و شما مجبور نیستید نقابی به چهره بزنید.
در یک رابطه سالم، طرفین این را درک میکنند که هر فردی ممکن است احساسات متفاوتی را تجربه کند و نیاز به پنهان کردن آن نیست.
۳) طرفین در رابطه واقعا حضور دارند. هم حضور فیزیکی و هم حضور احساسی. برای هم وقت می‌گذارند و احساسات خود را، چه خوشایند و چه ناخوشایند ابراز میکنند.
۴) طرفین می‌دانند از رابطه چه می‌خواهند و در مورد این موضوع شفاف‌سازی میکنند و با یکدیگر‌صحبت میکنند.
۵) در رابطه گفت و شنود وجود دارد. طرفین به جای پرخاش کردن یا نشان دادن رفتارهای منفعلانه-پرخاشگرانه مثل‌قهر کردن، با هم صحبت میکنند.
#روانشناسی
