ما رفتیم از خیابان‌های پرغوغای این دیار،

جنگ گلوله دشمن، یادگار روزهای غم‌انگیز و بی‌رحم.

غافل از اینکه اینجا سرزمین ماست .

رگ خون در رگ‌های این خاک،

چشم‌های تو، روشنایی در تاریکی‌هاست،

خیابان‌ها پر از قصه‌های ماست،

مهندس عشق، در پی ساختن فرداهای روشن.

نماز می‌خوانیم، با دل‌های پر از دعا،

غمی سنگین، در دل‌ها، همچون سایه‌ای به جا.

روسری‌ات در باد می‌چرخد،

گل‌های یاد تو، در دل‌ها می‌فشرد.

ما رفتیم، اما یادمان در دل‌ها زنده است،

در هر گوشه، در هر قدم، عشق‌مان همیشه جاوید است.

---