قسمت سوم
#MBC1004
MBC: Molecular Biology of Cancer
فیزیولوژی، فاکتور رشد
سطح سلولی
عوامل بهبود زخم و رشد
بهبود زخم یک فرآیند طبیعی، چند مرحله ای و فیزیولوژیکی است و پس از جراحی اهمیت آشکاری دارد. عوامل رشد نقش مهمی در هر سه مرحله بهبود زخم دارند: (1)مرحله التهابی، (2) مرحله تکثیر و (3) مرحله بازسازی. پلاکت ها نوع سلولی اصلی برای فاز التهابی هستند زیرا فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF) و TGF-beta را آزاد می کنند که هر دو فاکتورهای رشدی هستند که ماکروفاژها و نوتروفیل ها را جذب می کنند. نوتروفیل ها گلبول های سفید خون هستند که می توانند باکتری ها را از بین ببرند و در نتیجه از سپسیس در محل زخم جلوگیری کنند. ماکروفاژها فاکتورهای رشدی ترشح می‌کنند که هم فیبروبلاست‌ها را جذب می‌کنند و هم در مرحله دوم بهبود زخم، مرحله تکثیر، نقش کلیدی دارند. TGF-beta نیز توسط ماکروفاژها ترشح می شود و در فیبروز زخم نقش دارد. هم ماکروفاژها و هم سلول های اندوتلیال می توانند VEGF ترشح کنند و این فاکتور رشد باعث رگ زایی (رشد رگ های خونی جدید) می شود. ماکروفاژها همچنین فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) ترشح می‌کنند و فیبروبلاست‌ها را برای ترشح کلاژناز تحریک می‌کند که در مرحله بازسازی ضروری است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ترکیب پیچیده و متغیر فاکتورهای رشدی که در طول بهبود زخم رخ می‌دهد، عملکرد ماکروفاژها را تعدیل می‌کند
ادامه دارد...
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK442024/