#آیا_می_دانستید 💡
در زمان ناصرالدین شاه به همت "میرزا ملکم خان ناظم الدوله "و جمعی از نوآموزان مدرسه دارالفنون اولین خط تلگراف در ایران راه اندازی شد.
روزی که تلگرافخانه برای اولین بار در تهران بازگشایی شد، مردم نمی‌توانستند باور کنند که، با کمک چند سیم، حرف های آنها به راحتی و در مدت زمان کوتاهی به نقاط مختلف ایران منتقل شود ، حتی بعضی گمان می کردند که این کار، شیاطین و اجنه است.
به دلیل عدم استقبال مردم از این دستگاه جدید، وزیر تلگراف وقت "علیقلی خان مخبرالدوله "به فکر چاره افتاد، به این منظور دستور داد که تلگرافخانه ها به صورت مجانی حرف های مردم را منتقل کنند، همین ترفند ساده باعث شد، مردم به تدریج از این دستگاه جدید استفاده کنند.
چون مشتری تلگراف زیاد شد، مخبرالدوله دستور داد که بر سر تمام تلگراف خانه ها بنویسند که دیگر"از امروز حرف مفت قبول نمی شود "،و برای هر کلمه یک عباسی حق المخابره باید پرداخت شود.
مردم که به حرف مفت عادت کرده بودند، برایشان این اقدام عجیب بود و از طرفی حرف از نظر مردم قیمت داشت و نباید سخنی را بدون تفکر بر زبان جاری کرد، در نتیجه این عبارت، یعنی "حرف مفت "در نظر مردم ناخوشایند آمد و با گذشت زمان این عبارت، برای مطالبی به کار برده می شود که گوینده بدون تامل و تفکر کافی کلامی را بر زبان جاری ساخته باشد.