لیلا حقیقی

“عشق ها دام اند و دل ها صید و گیسوها کمند
بگذر و بگذار، دل در هرچه می بینی مبند

خواب دیدیم که رؤیاست، ولی رؤیا نیست
عمر جز «حسرت دیروز» و «غم فردا» نیست

هنر عشق فراموشی عمر است، ولی
خلق را طاقت پیمودن این صحرا نیست

ای پریشانی آرام! کجایی ای مرگ؟
در پری خانه ما حوصله غوغا نیست

ما پلنگیم! مگو لکه به پیراهن ماست
مشکل از آینه توست! خطا از ما نیست

خلق در چشم تو دل سنگ، ولی ما دل تنگ
«لا الهی» هم اگر آمده بی «الا» نیست

موج شوریده دل آشفته ماه است ولی
ماه را طاقت آشفتگی دریا نیست

بر گل فرش، به جان کندن خود فهمیدیم
مرگ هم چاره دلتنگی ماهی‌ها نیست

“گاه سرباز شجاعی گاه شاهی ناامید
روز و شب چیزی به جز تکرار یک شطرنج نیست

“سوزد و گرید و افروزد و نابود شود
هر که چون شمع بخندد به شب تار کسی

دل را بسپار به خدایی که وقتی همه رهایت کردند، او در کنارت ماند...