لعیا علیزاده

روزهایم را یکایک دیدم و دیدن نداشت

مناسبت های جمعی، تنهاییت را بیشتر به یادت می آورد.

کاش هرچیزی رو وقتی داشته باشیم که ذوقش رو داریم

حالم خوب نیست و می‌ترسم با کسی حرف بزنم. که این‌روزها حرف زدن، بیشتر غمگینم می‌کند. چیزهایی‌ هست که نمی‌خواهی حتی در ذهن خودت مرورشان کنی و بازگو کردنشان، به هم‌زدن خاکستر می‌ماند و آتش خفته‌ی درونت را شعله‌ور می‌کند. دردهایی هست که نپذیرفته‌ای، که نمی‌پذیری، که نمی‌خواهی بپذیری!
در زندگی همه‌ی ما زمان‌هایی می‌رسد که قوی‌ترین آدم زمین هم اگر باشیم، حریف ارتش مسلح اندوه نیستیم...

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند 
معنی کور شدن را گره ها می فهمند
 
سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین 
قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند