👩🏻‍💻 خیلی اوقات شده که در برخورد با ترم بالایی‌ها، دوستامون، فامیل یا حتی اساتید شنیدیم که: «دانشگاه بدرد نمیخوره» ، «من اگه تو جای تو بودم تا الان انصراف می‌دادم می‌رفتم دنبال کسب و کاری یا مهارتی» و...

🔷 اما واقعیت چیه؟
◻️ فرهنگ ما تا حدود زیادی درگیر نمایش «ترک تحصیل موفق تر از دانشگاهه!» هست. تو این قضیه هم داستان چهره‌هایی مثل استیو جابز، بیل گیتس و مارک زاکربرگ - که همگی پس از رها کردن تحصیلات خودشون شرکت‌های میلیارد دلاری تأسیس کردند، اغلب به صورت تمثیلی بیان میشه تا همه یک هدف رو نمایش بدن؛ «اینکه نابغه‌های واقعی نیازی به تحصیلات عالی ندارند!»
◼️ اما واقعیت اینه، افرادی که دارای تحصیلات دانشگاهی هستند هنوز (به طور متوسط) بیشتر از افراد بدون دیپلم درآمد کسب می‌کنند. به بیان دیگه افرادی که دیپلم ندارند، با احتمال بسیار کمی در راس شرکتی مانند فیس بوک یا اپل قرار خواهند گرفت.

🔶 پس چرا این آمار دیده نمیشه؟ علتش چیه؟
✅ «اصل سوگیری بقا»
◼️ سوگیری بقا یک میانبر شناختی است و زمانی رخ می دهد که یک زیرگروهِ موفقِ قابلِ مشاهده، به عنوان کلِ گروه اشتباه گرفته شود! زیرا زیر گروه شکست قابل مشاهده نیست. در واقع ما همیشه دوست داریم یک داستان موفقیت بخونیم تا ده تا داستان شکست!
◻️ این خوبه که دیدمون مثبت باشه و به دنبال انگیزه باشیم، اما نه اینکه دچار تفریط بشیم و فقط قصه‌های موفقیت‌ رو بخونیم و هزاران قصه شکست رو نادیده بگیریم!
این خوبه که ما در کنار دانشگاه، مهارت های نرم و سخت خودمون رو هم ارتقا بدیم، اما نه اینکه دچار تفریط بشیم و فکر کنیم دانشگاه مزاحم، کسب مهارت ماست و از تحصیل انصراف بدیم!

🔰 این هرم چی میگه؟
◼️ این هرم میگه سوگیری بقا می‌تونه ما رو به تمرکز بر روی داستان‌های موفقیت سوق بده، در حالی که هزاران داستان دیگر که شکست خوردند رو نادیده بگیریم.
◻️ این بدین معنا نیست که سخت کوشی و استعداد به موفقیت نمیرسه، نه! این یعنی ما به عنوان یک جامعه، همیشه تمایل داریم که شکست های رایج رو نادیده بگیریم و داستان های موفقیت را به عنوان دلیلی بر اون چه که اتفاق میوفته بخاطر بسپریم.

---