این روزا اکثرا اومدن دانشگاه که مدرک بگیرن، رابطه ایجاد کنن یا از سربازی یا (با کمال تاسف) خونه فرار کنن.
من دغدغه داشتم که اومدم علوم‌تربیتی. می‌خوام هر قدر که بشه تحولات مثبت تو آموزش و پرورش ایجاد کنم. تنهایی شاید بتونم یه اثر خیلی کوچیک بذارم، اما قطعا یه تیم بهتر می‌تونه فکر و عمل کنه.
از بچه های علوم تربیتی کسی اطلاع داره مشاوره و بالینی برا ارشد کدومش بهتره و اینکه برا بالینی چون کارشناسی روانشناسی نیسیم از طریق استعداد درخشان میشه راحت رفت یا خیر
