💢ما خروجی کارمان نیستیم، ما نظرات و دیدگاه‌هایمان نیستیم

ما خروجی کارمان نیستیم، ما نظرمان نیستیم، ما خودمان هستیم، فردی با شخصیت و هویت انسانی منحصربه‌فرد. آنچه به‌عنوان نتیجه کار و تلاش از ما دیده می‌شود، آنچه به‌عنوان نظر و دیدگاه از ما خوانده یا شنیده می‌شود، تنها گوشه‌ای از تلاش ذهنی ما برای به خلق کردن هست. اگر ایرادی در این خروجی‌ها وجود دارد، می‌توانیم متوجه آن ایرادات بشویم، می‌توانیم یاد بگیریم.

✔️ما موجوداتی یادگیرنده هستیم. موجوداتی که می‌بینند، می‌شنوند، فکر می‌کنند، یاد می‌گیرند، انجام می‌دهند، بازخورد می‌گیرند، دوباره یاد می‌گیرند و کار بهتری خلق می‌کنند و نگاه کامل‌تری به دنیای اطراف خودشان پیدا می‌کنند.

✔️وقتی اثری، نظری یا کاری نقد می‌شود، این صرفاً آن اثر و نظر و کار است که نقد می‌شود. این ما نیستیم که نقد می‌شویم. اگر نتیجه کار و تلاش ما دیده نمی‌شود، این نتیجه کار است که دیده نمی‌شود نه ما به‌عنوان یک انسان و فردی مستقل در این دنیا.

✅در نظر گرفتن دیدگاه و نتیجه تلاش فردی به‌عنوان بخشی از وجودمان و هویتمان، یک خودکشی هست. خودکشی خودخواسته.

🔷وقتی که نتیجه کار من از من جدا شد و در منظر دید عموم قرار گرفت، دیگر من آن آدمی که آن اثر را خلق کرده نیستم. من بازخورد گرفته‌ام، من مخلوق خودم را از نگاه دیگران دیده‌ام و یاد گرفته‌ام و این باعث می‌شود که اثر بعدی من متفاوت‌تر از آن چیزی باشد که اکنون در معرض دید دیگران قرار گرفته.

✔️آثار ثابت هستند و مغز انسان در حال تکامل. آثار بی‌تغییر هستند و شخصیت و ذهن انسان در حال تغییر و بهبود؛ و این یعنی نقد اثر در حکم نقد فرد نیست.

🔚پس نباید ترسید از اینکه اثری نقد شود، نتیجه کاری دیده نشود، دیدگاهی نادرست باشد، نوشته‌ای مشکل دار باشد. باید خلق کرد و رد شد. باید آفرید و بازخورد گرفت و روزبه‌روز بهتر شد و جز این راهی به سرمنزل مقصود نیست

✍کانال مدیران فرهیخته

---