تلسکوپ فضایی جیمز وب به تازگی از یک خوشه کهکشانی عکسی جدید ثبت کرد. خوشه‌های کهکشانی متشکل از صدها و هزاران کهکشان ریز و درشت هستند که توسط گرانش گرد هم جمع شده‌اند. این خوشه ۴/۳ میلیارد سال نوری با زمین فاصله دارد. نور این خوشه زمانی سفر خود را در کیهان آغاز کرد که منظومه شمسی فقط ۳۰۰ میلیون سال سن داشت، در حالی که اکنون ۴/۶ میلیارد ساله است. همچنین جیمز وب با استفاده از گرانش عظیم این خوشه که مثل یک ذره‌بین طبیعی عمل میکند، توانستند کهکشان‌های بسیار دور و پنهان را نمایان سازند. جرم کلی این خوشه کهکشانی ۱۶۰ تریلیون برابر جرم خورشید است و بخش زیادی از آن تحت تاثیر ماده تاریک نامرئی است که از روی اثرات گرانشی می‌توان به وجودش پی برد. جزئیات زیادی در تصاویر می‌بینیم و تعداد زیادی کهکشان. یکی از دانشمندان گفت وقتی به این عکس نگاه کردم، خودم را در حال گم شدن در تصویر دیدم. وب فراتر از انتظارات ما عمل کرده است. دو سال از پرتاب تلسکوپ جیمز وب به فضا گذشت. چشم تیزبین بشر …
'چگونه بدن انسان با چرخه حيات زمين، سياره‌ها و ستاره‌ها در ارتباط است؟' منشا تمامي مواد روي زمين انفجارهاي كيهاني بوده است كه ميلياردها سال پيش رخ داده و بدن انسان همواره در چرخه‌اي از فروپاشي و نوسازي قرار گرفته است. جمله ی مشهور “ما از گرد و غبار ستارگان ساخته شده ایم”، كاملا براساس واقعيت گفته شده، زيرا هر چيزي كه در جهان هستي و زمين وجود دارد از غبارهاي ستارگان ايجاد شده‌اند، غبارهايي كه هنوز هم در همه جا شناور هستند. اين غبارها انسان‌ها را مستقيما به جهان وصل مي‌كنند و دوره‌هاي مختلف زندگي بدن انسان را بازسازي مي‌كنند. اينكه انسان تا اين اندازه فاني است و اينكه بدن انسان از بقاياي ستارگان و انفجارهاي بزرگ كيهاني ايجاد شده،بسيار شگفت انگيز است. به گفته آنها تمامي موادي كه درون بدن انسان وجود دارد،از بقاياي غبارهاي ستارگان ايجاد شده‌است، غبار و خاكستري كه مسير خود به سوي زمين را يافته و سپس به درون مواد غذايي كه انسان براي فكر كردن،راه‌رفتن، رشد كردن و همه فعاليت‌هاي حياتي‌اش به آنها نياز دارد نيز راه يافته‌است. به گفته كارل شريژور زماني كه جهان آغاز شد،تنها هيدروژن و كمي هليوم و مقادير ناچيزي از ديگر گازها در آن وجود داشت. هليوم در بدن انسان جايي ندارد، اما هيدروژن را مي‌توان درون بدن يافت، اما نه به اندازه زياد. به گفته وي ستاره ها مانند رآكتورهاي هسته‌اي عمل مي‌كنند، سوخت را دريافت كرده و آن را به ماده‌اي ديگر تبديل مي‌كنند. هيدروژن را به هليوم و هليوم را به كربن،نيتروژن، اكسيژن،آهن و سولفور تبديل مي‌كنند، يعني تمامي موادي كه بدن ما از آنها ساخته شده‌است. به گفته وي زماني كه ستاره ها به پايان عمر خود مي رسند، متورم شده و فرو مي پاشند و لايه خارجي آنها متلاشي مي‌شود و اگر ستاره‌اي به اندازه كافي سنگين باشد، انفجار ابرنواختري رخ مي‌دهد. از اين رو مي‌توان گفت تمامي موادي كه سازنده بدن انسان هستند از ستاره‌هاي درحال مرگ يا ستاره‌هايي كه طي يك انفجار مهيب نابود شده‌اند به وجود آمده‌اند. اين انفجارهاي ستاره‌اي همواره ادامه دارند. انسان در بدن خود موادي به قدمت سن كل جهان دارد و همچنين موادي كه تنها چند صد سال قدمت دارند. تمامي اين مواد بخشي از بدن انسان را تشكيل مي‌دهد. در این تصویر مادون قرمز، باد و گرد و غبار ستاره ی غول پیکر “زتا مارافسای” را مشاهده می کنید. این غبار ستاره ای شامل اکسیژن، کربن، آهن، نیکل و تمامی عناصر موجود در بدن ما می باشد.
تلسکوپ فضایی هابل عکس جدیدی از یک کهکشان مارپیچی ثبت کرده که حدود ۲۷۵ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد. کهکشان MCG-01-24-014 تحت عنوان کهکشان سیفرت دسته‌بندی می‌شود که یک کهکشان فعال است.
🛰 فضاپیمای قدیمی ناسا که بیش از ۴۶ سال است در فضا به سر می‌برد و اطلاعات بسیار زیادی در مورد فضای میان ستاره‌ای و ناحیه‌ی هلیوسفر خورشیدی بدست آورده دچار نقص فنی شده است. مهندسان ناسا در تلاشند تا مشکل یکی از سه کامپیوتر آنبرد کاوشگر «ویجر ۱» که «سیستم داده پرواز» نام دارد را بر طرف کنند. ویجر ۱ در حال دریافت و اجرای دستورات ارسال‌شده از زمین است. با این وجود، یکی از کامپیوترها به درستی با «واحد مخابرات» ارتباط برقرار نمی‌کند. در نتیجه، هیچ داده علمی یا مهندسی به زمین ارسال نمی‌شود. از این رو دانشمندان در تلاش برای حل این مشکل هستند. ممکن است چندین هفته زمان ببرد تا مهندسان یک طرح جدید برای حل این مشکل پیدا کنند.
🌌یک قطره علم🌌 آیا فوتون‌ها گذر زمان را حس می‌کنند؟ باید گفت که فوتون‌ها زمان را تجربه نمی‌کنند، از نظر فوتون چیزی به عنوان زمان وجود ندارد. فوتون منتشر می‌شود و میتواند برای میلیاردها سال وجود داشته باشد، اما بین مدتی که منتشر و سپس جذب می‌شود زمانی سپری نمی‌شود. اما از دیدگاه ناظر میلیون‌ها و میلیاردها سال طول می‌کشد تا بتواند نور دوردست یک کهکشان را تماشا کند و این یعنی ما دائما نور گذشته‌ی اجرام کیهانی را می‌بینیم. هرچه به سرعت نور نزدیکتر شویم زمان کمتر و مسافت کوتاه‌تری را تجربه می‌کنیم تا جائیکه می‌توان گفت این اعداد نزدیک به صفر است. بر اساس نظریه‌ی نسبیت جرم هیچگاه نمی‌تواند با سرعت نور جابجا شود. جرم به سمت بی نهایت میل میکند و مقدار انرژی لازم برای این حرکت سریع نیز بی نهایت است. اما برای نور که با سرعت سیصد هزار کیلومتر بر ثانیه حرکت میکند، فوتون‌ها به زمان صفر و مسافت صفر می‌رسند.
یکی از صفحات را انتخاب کن
ویژه
پایه
