«ایرانیان با سخن خود کسی را نمیرنجانند. ایرانیان سنجیده و پرداخته، سخن میگویند. نرمگو، لطیفهپرداز، شیرینبیان و ملایمطبعاند. نشدنی است سخنی بر زبان آورند که موجب رنجش و ملال کسی شود. اگر ناچار شوند خبری بدی به کسی بگویند با آوردن کلمات و عبارات شیرین تلخی و ناهمواری آن را میکاهند. مثلا اگر بخواهند خبر مرگ کسی را بدهند میگویند: «باقی عمر خود را به شما بخشید»، یعنی میتوانست مدتی دراز همچنان زنده بماند، اما از بس شما را دوست می داشت،باقی عمرش را به عمر شما افزود.»
سفرنامه #شاردن/ ژان شاردن
نظر