به مرور انگار زندگی خوب میشود
گل هایی دیگر هم انگار جاودان میشوند
بلبلان انگار نغمه از سر میگیرند
پروانه ها شوق پرواز خارج از پیله میگیرند
به مرور انگار زندگی بهتر میشود
عشق می اید وجایگیزین نفرت میشود
رود هایی خشک شده انگار باز پر میشوند
مادران دوباره لالایی خوان میشوند
به مرور انگار نویسندها جان میگیرند
کتاب ها مفهوم عشق میگیرند
به مرور انگار تو برایم جان میشویی
لحظه ای بی گمان جز رویاهایم میشویی
بی تو انگار زندگی پاییز میشود
با تو اما دنیا رنگ بهتر میگیرد
باتو هوایی سرد هم گرم میشود
برف هم دوباره از سر میبارد
باتو هوا خوب تر شده است
شوق من به زندگی چند برابر شده است

#دلنوشته های قلب تهی من :

---

دلنوشته
.
.
.
.
.


من عاشق طبیعت هستم. عاشق سر سبزی درختان، عاشق آبشارهای خروشان، عاشق پرندگان آوازخوان، عاشق تماشای رنگین کمان، عاشق طراوت باران عاشق پاییز برگ ریزان.

من می‌خواهم این زیبایی‌ها را همیشه ببینم و لذت ببرم.

ولی متاسفانه محیط زیست ما در خطر است.

آلودگی هوا، آب ، خاک، قطع درختان، کمبود منابع طبیعی، انقراض گونه‌های زنده، تغییرات اقلیمی و … همه این‌ها باعث شده‌اند که طبیعت ما رنج ببرد و زندگی تهدید شود.

من نمی‌خواهم این اتفاق ها بیفتد.نمیخواهم شاهد پایان جنگل باشم نمیخواهم مرگ دریاچه را ببینم نمیخواهم جان دادن ماهی ها را نگاه کنم نمیخواهم بیابان را نفس بکشم نمیخواهم ساحل را انباشه از زباله نظاره کنم نمیخواهم به چهره زشت مرگ نظر کنم.

ای انسانها ،طبیعت امید ماست ، آزادگی ماست ، آزروی ماست،طبیعت حیات ماست وَ ما باید با هم ، برای نجات محیط زیست تلاش کنیم و به دنبال راه‌حل‌های پایدار باشیم.

باید با هم آگاه شویم و آگاه سازی کنیم. باید با هم عادت‌های خود را تغییر دهیم و به صرفه جویی در منابع پردازیم. باید با هم عشق به طبیعت را در خود و دیگران تقویت کنیم و به حفظ زیبایی‌های آن بپردازیم.

من از شما می‌خواهم که همراه شوید و دست به دست هم دهید. برای خود، برای دوران حال، برای دوران آینده، برای فرزندان خود، برای فرزندان فرزندان خود، برای تمام موجودات زنده، برای تمام جانداران، برای تمام جهان.

_

ابوالقاسم کریمی(فرزند زمین)

ورامین

جمعه – ۲۱ مهر ۱۴۰۲

#دلنوشته #محیط_زیست #زیستن

---

من محیط زیست هستم که با تمام وجودم عشق می‌ورزیدم به گل‌ها ،درختان ،پرندگان وَ حیوانات، که با هم زندگی می‌کردند ، به آب ،هوا ، خاک ، نور وَ صدا که با هم هماهنگی می‌کردند ، به انسان‌ها از کودک ، پیر ، جوان که ازقلبم نعمت می‌گرفتند وَ به من احترام می‌گذاشتند…

اما این عشق چقدر کوتاه بود وَ با گذشت زمان تغییر کرد آن هم با بی‌رحمی ، خشونت ، آزار وَ اذیت وَ این تغییر باعث شد من نابود شوم گل‌ها ، درختان ، پرندگان ، حیوانات ، کشته شدند آب ، هوا ، خاک ، نور وَ صدا آلوده شدند وَ انسان‌ها آری انسان ها ، از کودک ، پیر ، جوان به من ظلم کردند به من ستم کردند…

حالا من محیط زیستی هستم که با تمام وجودم نفرت دارم از خودم که نتوانستم دربرابر تخریب ها آلودگی ها و انقراض ها مقاومت کنم از گل‌ها ، درختان ، پرندگان و حیوانات ، که دیگر نمی‌بینمشان از آب ، هوا ،خاک ،نور وَ صدا که دیگرنمیتوانم به پاکی آنها فکر کنم وَ ازتمام انسان‌ها که به من رحم نکردند و با بی عدالتی ، با من ، رفتار کردند…

ای کاش،ای کاش من محیط زیست نبودم ، تا با تمام وجودم ، رنج نمی‌بردم

_

ابوالقاسم کریمی
وارمین
16/مهر/1402

#دلنوشته #نوشتن #محیط_زیست

---

مرگ چیست؟ آیا یک پایان است؟ یا یک آغاز؟ یا یک تغییر؟
مرگ چه رنگی دارد؟ آیا سیاه است؟ یا سفید؟ یا رنگین؟
مرگ چه صدایی دارد؟ آیا سکوت است؟ یا فریاد؟ یا آواز؟
مرگ چه طعمی دارد؟ آیا شوراست؟ یا تلخ؟ یا شیرین ؟
مرگ چه بویی دارد؟آیا بد بو است ؟ یا خوش بو ؟ یا بدون بو ؟
مرگ چه حسی دارد؟ آیا شادی است؟ یا تنهایی ؟ یا آزادی؟
مرگ رازهایی دارد که هنوز کسی نفهمیده است
مرگ معجزه هایی دارد که هنوز کسی ندیده است
مرگ مثل یک در است که هر کس باید از آن عبور کند
مرگ مثل یک راه است که هر کس باید از آن بگذرد
مرگ مثل یک لالایی است که هر کس باید با آن بخوابد
مرگ مثل یک بیداری است که هر کس باید آنرا ببیند
من از مرگ نمی‌ترسم چون میدانم که مرگ زندگی است
من به مرگ امیدوارم چون میدانم که مرگ روشنایی است
_
ابوالقاسم کریمی
ورامین
شنبه – ۸ مهر ۱۴۰۲


#دلنوشته

---

محیط زیست، خانه ی ماست
که با عشق و مهربانی ساخته شده است
اما ما با بی توجهی و بی احترامی
در حال تخریب و نابودی آن هستیم

ما با سوزاندن سوخت های فسیلی
گرمایش جهانی را تشدید می کنیم
ما با قطع درختان و جنگل ها
کربن دی اکسید را افزایش می دهیم
ما با رها کردن زباله های پلاستیکی
آلودگی را گسترش می دهیم

ما با احداث سد ها و کارخانه ها
حيات جوامع حيواني و گياهي را تهدید می کنیم
ما با استفاده بی رویه از منابع آب
خشکسالی و کمبود آب را ایجاد می کنیم
ما با تولید مواد شیمیایی و هسته ای
سرطان و بیماری های ناشناخته را پرورش می دهیم

آیا ما فراموش کرده ایم که محیط زیست، خانه ی ماست؟
آیا ما برای آینده خواسته ای نداریم؟
آیا ما قادر به تغيير رفتار خود نیستيم؟

بگذارید با همکاری و همدلی
به حفظ و نگهداری محيط زيست بپردازيم
بگذارید با استفاده عقلاني و پایدار از منابع طبيعي
به توسعه پایدار و انصاف اجتماعي برسيم
بگذارید با آگاهي بخشي و آموزش به ديگران
به ارتقاء فرهنگ و اخلاق محيط زيستي کمک کنيم

بگذارید با عشق و مهربانی
خانه ی خود را زنده نگه داريم.



ابوالقاسم کریمی
ورامین
10/مرداد/1402


#محیط_زیست #نوشتن #دلنوشته

---