"جهانی را تصور کنید که هر حرکت شما تبدیل به داستانی برای میلیون‌ها نفر شده، جهانی که در آن زندگیِ شخصی دیگر معنایی ندارد. این همان سرنوشتی است که 'ترومن بربنک' در آن گیر افتاد، بی‌آنکه بداند اولین بلاگر ناخودآگاهِ تاریخ است."

"ترومن هیچ‌وقت تصمیم نگرفت بلاگر شود. زندگی او، نه به انتخاب خودش، بلکه تحت کنترل کریستوف و تیم تولیدش به یک 'محتوا' تبدیل شد. هر لحظه از زندگی‌اش برای سرگرم کردن دیگران ضبط و پخش می‌شد. اما آیا امروز بلاگری با انتخاب‌های آگاهانه‌تری شکل گرفته؟ یا زندگی ما هم تحت تسلط الگوریتم‌هایی است که انتخاب‌های ما را تعریف می‌کنند؟

بلاگرهای مدرن، دقیقاً مانند ترومن، همواره در حال اجرا هستند. اما تفاوت بزرگ اینجاست: آن‌ها تماشاگران خود را می‌شناسند و انتخاب می‌کنند چه چیزی را نشان دهند. ترومن، اما، تنها بود، حتی در میان جمعیت."

"اما آیا تماشاگران فیلم یا ما، به عنوان تماشاگرانِ بلاگرها، واقعاً بی‌تقصیریم؟ ما برای تماشا آمده‌ایم، حتی اگر این تماشا به قیمت از دست رفتن هویت یا آرامش زندگی کسی باشد. درست مثل تماشاگرانی که سال‌ها به تماشای زندگی ترومن نشستند، بی‌آنکه لحظه‌ای به پیامدهای این 'تفریح' فکر کنند."

"ترومن در نهایت از نمایش بیرون رفت. اما ما چه؟ آیا ما هم می‌توانیم از نمایشی که جهان دیجیتال برایمان ساخته، رها شویم؟ یا همه ما، مثل ترومن، در دنیای شیشه‌ای خودمان گیر افتاده‌ایم و نمی‌دانیم کدام زندگی واقعی است؟"


"تصور کنید صبح که چشمانتان را باز می‌کنید، هر حرکتتان، هر کلمه‌ای که می‌گویید، و حتی عمیق‌ترین فکرهایتان در قالب نمایشی شفاف به تمام جهان مخابره می‌شود. نه با انتخاب خودتان، بلکه به دستور دیگران."


"ترومن شاید اولین بلاگری باشد که نه لایکی دیده و نه نظری نوشته، اما زندگی‌اش همان الگوریتم‌ها و کلیشه‌هایی را تولید کرده که امروز در صفحات اینستاگرام یا یوتیوب با آن مواجهیم. چه چیزی این نمایش را جذاب کرده؟ ناب بودن؟ بی‌خبری؟ یا شاید ما، به عنوان تماشاگران، به دیدن 'واقعیتِ ساختگی' عادت کرده‌ایم."


"اما آیا ترومن قربانی است یا یک بلاگرِ ناخودآگاه؟ اگر او به انتخاب خودش ادامه می‌داد، ما باز هم تماشایش می‌کردیم؟ یا شاید ما همان 'کریستوف'هایی هستیم که بدون فهم مسئولیت، حریم دیگران را به نفع سرگرمیِ خود می‌شکنیم."


"ترومن یک بلاگر نبود. ولی او تصویر آینده ماست؛ وقتی هر گوشه زندگی‌مان تبدیل به محتوایی برای تماشا شود. در این نمایشِ بی‌پایان، چه کسی بازیگر است و چه کسی کارگردان؟"

---